Als alles naar plan verloopt zal woensdag 11.30 u. in de Blauwe Zaal van de Antwerpse Boekenbeurs (Themadag: De naakte journalist) de hiernavolgende tekst worden voorgedragen door zijn auteur, de doorgaans decent geklede journalist Walter Zinzen. Of en hoe het debat zich dan verder ontwikkelt, lezen wij naderhand in de mainstream media. Of niet. (jc)
door Walter Zinzen
Hoog geëerd publiek !
De afgelopen vijf jaar heb ik de eer en het genoegen gehad te zetelen in de jury die de Loep uitreikt. De Loep is de prijs voor onderzoeksjournalistiek in Nederland en Vlaanderen. Het is me bij het lezen, bekijken en beluisteren van honderden inzendingen opgevallen dat in de Nederlandse media politieke onderzoeksjournalistiek welig tiert maar in de Vlaamse zo goed als afwezig is. In het Noorden werd bijvoorbeeld de figuur van de heer Wilders binnenste buiten gekeerd en zijn gedachtegoed – voor zover aanwezig – tot op het bot uitgebeend. Bij ons is het electoraal succes van de N-VA vele malen groter dan dat van Wilders in Nederland ooit geweest is, maar nooit heeft de Loep-jury zich totnogtoe moeten buigen over een inzending, waarin het programma, de doelstellingen en de tegenstrijdigheden van de Vlaams-Nationalisten kritisch tegen het licht worden gehouden. Ik heb het dus niet over opiniestukken van academici en een enkele journalist maar over het redactionele beleid in wat we voor het gemak maar de ‘oude’ media zullen noemen.
Die haast totale afwezigheid van onderzoeksjournalistiek gaat gepaard met een buitensporige aandacht voor de N-VA en haar voorzitter, die alom geprezen wordt als “de beste debater” , maar wiens uitspraken vrijwel nooit op hun waarheidsgehalte worden getoetst. Veelzeggend detail : de professoren Huyse en Hooghe hebben in de periode van 15 april tot 15 mei in De Standaard 2 foto’s geteld van Wouter Beke, drie van Alexander De Croo, drie van Bruno Tobback en 17 van Bart De Wever. “De indruk ontstaat, zo zeggen de twee academici, dat de objectiviteit geschonden is”. Ze zeggen dat in DS zelf, alle hulde. Maar hun uitspraak is ongetwijfeld het understatement van het jaar.
Kritische interviews zijn aan Zijne Onaantastbaarheid niet besteed, dat weten we sedert het incident met een Knack-journalist. Dus drinken vele journalisten zijn woorden alsof er, naar het woord van Felix Timmermans, een engeltje op hun tong pist. En worden fundamentele vragen uit de weg gegaan en blijft onderzoek achterwege.
Een voorbeeld. Er was in de media heel wat heisa over de overstap van Vlaams Belang-mandatarissen naar de N-VA. Naast de heer Van Overmeire ging het rumoer vooral over senator Jurgen Ceder , die als hoofd van de juridische dienst van het Vlaams Blok het algemeen als racistisch bestempelde 70-puntenplan verdedigd had. Op het eerste gezicht zou je dit een kritische media-aanpak kunnen noemen.
De waarheid is lichtjes anders. De heer Ceder kreeg in de media ampel de gelegenheid om aan te tonen dat hij afstand nam van het 70-puntenplan. Op 20 juli publiceerde Marc Spruyt, die jarenlang het Vlaams Bok/Belang hinderlijk heeft gevolgd , een opiniestuk in DS. Daarin onthulde hij dat de senator in 2011 twee voorstellen van resolutie heeft ingediend, die beide recht uit het 70-puntenplan kwamen. In dat zelfde jaar diende hij ook een wetsvoorstel in om amnestie te verlenen aan oorlogscollaborateurs en ze een schadevergoeding uit te betalen. Bij die publicatie is het gebleven. De media hebben dit niet opgepikt en zijn er niet mee aan de slag gegaan. Op 8 augustus van dit jaar stond in De Morgen een stuk over het Vlaams Blok en de oorlog in ex-Joegoslavië. Ook de heer Ceder komt hierin voor. Karl Van den Broeck, de auteur van het stuk, toont met citaten aan dat de heer Ceder in 1996 de etnische zuivering van Kroatië verdedigde. Maar de link met zijn overstap naar N-VA werd niet gelegd. Niet in De Morgen, al helemaal niet in andere media.
En dan zijn er de niet gestelde vragen. Dat is uiteraard in een verkiezingscampagne meer dan bedenkelijk. Kregen we tijdens die campagne uitvoerige informatie over het dieet en het daarbij horende boek van Zijne Slankheid, dan ontbraken de fundamentele vragen te enen male. Ik citeer Jan Blommaert , die een analyse van de verkiezingsuitslag maakte op de nieuwssite De Wereld Morgen :
‘Niemand vroeg wat voor De Wever de bovengrens is aan fijn stof die de“schoonste stad ter wereld” van hem te slikken mag krijgen, hoeveel meer vrachtwagens er voor hem door Antwerpen mogen denderen, hoeveel avonden per jaar hij wel dacht een uitgangs- en samenscholingsverbod in Borgerhout te mogen afkondigen, hoeveel volgens hem een sociale woning maximaal mag kosten, met welk geld hij – gezien zijn voorliefde voor besparingen – denkt de uiterst dringende investeringen in het stedelijk onderwijs uit te voeren.’ (Einde citaat.)
Toen de beoogde burgemeester op de avond van zijn overwinning de federale premier uitdaagde om met hem onderhandelingen te beginnen over confederalisme , golfde als een echo door de media de vraag : wat zijn hiervan de gevolgen op het federale niveau? Maar niemand vroeg zich af met welk recht een nog niet eens benoemde burgemeester van een provinciestadje met ocharme een half miljoen inwoners – zij het met een wereldhaven – de eerste -minister oproept met hem te onderhandelen over een alles behalve gemeentelijke materie. Dacht nu werkelijk niemand aan de kikker uit het liedje die als ie groot en sterk zou wezen de moordenaar van zijn vader wel eens op zijn bakkes zou slaan? Neen, daaraan dacht niemand, want hier sprak de voorzitter van de partij die in heel Vlaanderen net 28, 5 % van de stemmen had behaald. Al wie Zijne Balorigheid voor of na de verkiezingen op de onhoudbaarheid van die dubbele functie wees werd met banbliksems overladen . Het onderwerp verdween vervolgens uit de media-aandacht.
Die verkiezingsuitslag brengt ons haast vanzelf bij nieuwe niet gestelde vragen : die naar en over de fameuze grondstroom. Ja, hier en daar werd schuchter opgemerkt dat je met een kwart van het electoraat moeilijk kunt volhouden dat je een onderstroom vertolkt die het hele Vlaamse volk zou bewegen. Maar de overgrote meerderheid van journalisten en opiniemakers namen de redenering van De Wever als zou dat wel zo zijn, klakkeloos en zonder verder onderzoek over. Een bedenkelijke evolutie, zo vindt ook de Vooruitgroep, die er een stuk over publiceerde op De Wereld Morgen, een stuk dat de mainstreammedia niet heeft gehaald. Komaan, laten we er nog maar eens een citaatje tegenaan gooien :
“Journalisten en commentatoren berichtendus niet alleen over N-VA, ze reproduceren ook het discours van die partij als feitelijke beschrijvingen van de realiteit, zonder enige kritische kanttekening bij de uitgangspunten ervan en zonder enig historisch perspectief ten aanzien van het democratische gedachtegoed”. (Einde citaat).
Inderdaad, hier gaat het over het wezen van de democratie zelf .Nog één keer de Vooruitgroep , ondanks het steenkolennederlands waarin de tekst gesteld is (Citaat) :
“Wanneer De Wever over democratie spreekt, hertaalt hij die democratie in een tijdelijke dictatuur van de meerderheid. Wie kanttekeningen plaatst bij of kritiek uitoefent op het politieke project van N-VA wordt, na gebleken plebiscitaire steun van het volk, in het beste geval, irrelevant geacht of beschouwd als een anti-democraat. Eenmaal het volk gesproken heeft, is er geen legitieme plaats meer voor fundamentele meningsverschillen. Een basisprincipe van de democratie, nl. politiek als georganiseerd meningsverschil, wordt hierdoor ontkend.”
De vraag waaróm de media zo lief zijn voor de N-VA is beantwoord door de politicoloog Dave Sinardet. Hij zei dat journalisten bang zijn om hun publiek te mishagen. Waarmee hij een stelling bevestigt die ik al jaren, zonder succes, verkondig : de media maken de publieke opinie niet , ze volgen ze. En door dat te doen versterken ze de trends, zeker als het gaat om de populariteit van personen, of het nu politici zijn, sporthelden of acteurs. We hebben het gezien met Steve Stevaert, met Jean-Marie De Decker, met Yves Leterme. Steeds opnieuw surften de media mee op de golven van hun populariteit. Verloren ze de gunst van het volk – om de definitie van De Wever even over te nemen – dan verdwenen ze uit de media om plaats te maken voor een nieuwe held. We weten ondertussen wie die nieuwe held is.
Het is een treurige vaststelling. Jarenlang stonden de redacties , alle redacties, onder politieke druk. Vandaag de dag zijn de redacties daarvan bevrijd maar hun pas verworven vrijheid hebben ze zelf verkwanseld. Ze hebben de politieke druk vervangen door een commerciële. Zoals toenmalig hoofdredacteur Siegfried Bracke het ooit zei tegen zijn onderhorigen : “steek Filip De Winter in uw uitzendingen, dat is goed voor de kijkcijfers.” Vandaag doen Bracke’s opvolgers hetzelfde met zijn huidige partijvoorzitter.
Zolang dit land nog een democratie is hebben mensen uiteraard het recht om te stemmen op wie ze ook maar willen. Van de media mag en moet verwacht worden dat ze de kiezers informeren over het ware belang en de consequenties van hun keuze. Dat moeten ze doen zonder onderscheid des persoons of van partij, in volle onbevangenheid en in volle onafhankelijkheid, ook tegenover hun publiek. Zodat Vlaanderen, dat van iedereen is en niet alleen van de N-VA, niet evolueert naar een democratisch verkozen éénpartijstaat.
Het ga u allen goed. (wz)
De naam van de auteur begint met ‘zin’ en eindigt met ‘zen’.
Er is in deze – zoals gebruikelijk – verzuurde tekst noch van het ene noch van het andere iets te vinden.
Hoe zou het toch komen dat de heer Zinzen zich als “socialist” tot “salons” moet wenden om zijn ding te doen?
De mainstream media doen overigens wel degelijk hun uiterste best om De Wever te sarren.
Waarom eigenlijk nodigt Walter de vermaledijde flamingant niet eens uit voor een publiek debatje?
Dave S. mag modereren.
Faalangst ?
Beste Marcel Van Lysebetten,
Wat een genoegen om u weer in het Salon aan te treffen. Ondanks uw eerdere banvloeken over deze blog kunt u het blijkbaar niet laten om uw geest te laten verfrissen door onze gewaardeerde bijdragen – of is het misschien een licht ziekelijke behoefte om u te ergeren aan de meningen waar u het niet mee eens bent? Eerlijk gezegd, het genoegen u hier terug te vinden is niet onverdeeld. Hoeveel leuker zou het zijn als u argumenten zou aanbrengen in plaats van zure oprispingen en persoonlijke aanvallen. Dwarse meningen zijn welkom in het Salon op voorwaarde natuurlijk dat ze enigszins met rationele argumenten onderbouwd worden. Scheldpartijen gaan daarom wat mij betreft stante pede naar de plek waar ze thuishoren: in het cybervuilnisvat.
Met vriendelijke groeten,
Johan Depoortere
PS Hier nog een bijdrage op een andere blog waaraan u zich kan warmen: http://jdepoortere.blogspot.com/
Uw suggestie in de PS. heb ik ter harte genomen.
Waarom moet ik rationele argumenten geven als reactie op een artikel dat zelf geen enkel rationeel argument bevat.
U zou mij kunnen helpen door ze zelf aan te geven.
De tekst, en daar blijf ik bij is “misschien een licht ziekelijke behoefte” van de auteur om nog maar eens op de zelfde spijker te kloppen, zij het in een flauwe poging tot stand-up comedy.
Zinzen heeft geen enkele jota toegevoegd aan zijn sinds lang bekende viscerale afkeer voor de persoon van Bart De Wever.
Ik ben er van overtuigd dat hij als ex- en destijds gewaardeerd journalist (zoals uzelf overigens) de politicus Bart De Wever best kan appreciëren.
Het blijft een vreemd verschijnsel dat journalisten, eens het carcan van de deontologie niet langer knelt plots een hoop frustratie uit de actieve loopbaan (breek-me-de-bek-niet-los verrekte bazen van mij …) moeten ventileren.
In uw artikel over Obama is daar niets van te merken.
Het is een prima artikel. Chapeau!
Citaat van dhr. Van Lysebetten: “Waarom moet ik rationele argumenten geven”
Het feit dat u die vraag zelfs durft stellen op een discussieforum is ronduit fascinerend, en u erkent er bovendien mee dat u inderdaad geen rationele argumenten geeft. Zelfs als u vindt dat de originele tekst geen argumenten bevat, dan nog moet u dit staven met argumenten. Zoniet doet u zelf precies wat u anderen verwijt en krijgen we een scheldpartij in plaats van een discussie.
De Morgen. De Wereld Morgen. Jan Blommaert. Marc Spruyt. 1 dezer namen doet meteen een bel rinkelen. Al die namen samen en je weet het: dit is een zoveelste haatbede van extreem links. Ik heb herhaaldelijk getracht een gezonde dialoog tot stand te brengen met al die gasten maar dat is onmogelijk en al je onderbouwde werk wordt verwijderd. In 40-45 was er ook iemand van lnkse signatuur die eveneens balorige journalisten hun werk of hen zelf deed verdwijnen. Wat dat betreft is er nog niks veranderd. De NVA heeft niet alleen in Antwerpen maar in heel vlaanderen gewonnen. Misschien dat BDW toch het lef mocht hebben de linkse belastingsregering Di Rupo tot nadenken op te roepen.
Heeft de electorale nederlaag zoveel pijn gedaan? Mijn welgemeende deelneming. Verzorg u. Ga eens langs de dokter. U bent ook niet meer van de jongste. Wat NVA ook zegt: aan België zijn de herstelwerkzaamheden al over tijd en gezien de economische toestand is de status quo desastreus.Deze crisis gaat niet over als een onweer. De linkse regeringen hebben nooit besef van de waarde van het geld gehad, de katholieken hebben er mee gegokt.De Vlaming heeft altijd de rekening betaald met de hoogste belastingen in de wereld en de laagste pensioenen.Het volk mort. Tijd voor wat gezond verstand.Ga even opzij staan en kom binnen 20 jaar eens terug. U moet iets aan uw PH waarde doen ze gaat steil naar nul.
Wat valt er toch te klagen voor de N-VA? Een boycot? Prof. Hooghe schrijft vandaag in DS dat 1 op de 6 Vlaamse gemeenten een N-VA-burgemeester krijgt. Toch aardig voor een partij die helemaal uit het niets komt? En het had nog bijna dubbel zoveel kunnen zijn: als de federale kieskring was ingevoerd. ‘Eén op zes Waalse burgemeesters van N-VA-signatuur’, zou dat geen inslaande kop zijn geweest?
Als je als voorzitter van een Vlaamse partij een vaste rubriek krijgt in de kwaliteitskrant DS hoef je toch niet te mopperen. Krijgen de andere Vlaamse partijvoorzitters die ook? De 5 vragen die Jan Blommaert opwerpt, mogen die nu wel of niet gesteld worden? Gaat het hier wel of niet om informatie die de Antwerpse burger rechtstreeks aanbelangt?
Elke partijvoorzitter of kopstuk die dat wenst kan een vaste rubriek krijgenin eender welke krant. Zelfs Mark Eyskens wat dat ooit gegund. Ze moeten er gewoon de tijd voor willen maken en inhoudelijk iets te zeggen hebben.
Wat doet je overigens veronderstellen dat de vragen die Jan Blommaert opwerpt niet beantwoord zouden zijn of mogen worden? Stuur gerust een mailtje naar Bart de Wever.
De vraag is: waarom moeten die klaarblijkelijk alleen aan Bart de Wever gesteld worden, en niet aan de andere partijvoorzitters landelijk of in Antwerpen Stad? Heeft Bart de Wever een speciale status of zo? Is hij een paria?
U lijkt me een ervaringsdeskundige. Weet u meer? Bent u zelf misschien een politicus-met-krantencolumn? Zo ja, wie, welke? Hoeveel krijgt u ervoor betaald? Of moet u zelf aan de krant betalen om in ze te mogen schrijven?
En de speciale status van Bart De Wever, die zal hij zeker zelf niet ontkennen.
Wie hoog grijpt valt laag, wel als er in dit land nog een paar slimme en onbevangen mensen bestaan zal BDW snel terug in de Vlaamse modder liggen en daar hoort hij ook.
ga jij ervoor zorgen misschien ? het zal je nooit lukken !
DIT is pas hoogstaande journalistiek mr. Zinzen! Ik voel dagdagelijks de perverse druk van die ‘onderstroom’ die ‘mainstream’ is geworden… Nooit, echt nooit, mag je N-VA afvallen. RIP democratie van het ‘volk’… wie de media in handen heeft heeft de macht. Check!
@ Bart Reyns :vreemd genoeg denk ik nu net het tegengestelde
Dat maakt alles toch interessant? Verschillen van mening is toch beter dan allemaal hetzelfde (moeten) denken… Hopelijk mag het nog als De Grote Leider in 2014 zijn confederalisme eindelijk eens uit de doeken gaat doen…
Met veel interesse las ik Zinzen’s artikel en ik moet vaststellen dat ik het grotendeels eens ben: Media volgt commerciële logica en vergeet kritisch te zijn ten opzichte van populaire discours zoals dat van BDW maar evengoed dat van Steve Stevaert, neoliberale denktanks, etc. Men schrijft wat het publiek wil horen om zo financieel boven water te blijven. In zulke tijden heeft onderzoeksjournalistiek het heel erg moeilijk gezien dat per definitie: veel tijd vergt, kritisch is en complex. Gelukkige bestaan er fondsen als dat van Pascal Decroos om die leemte op te vullen.
Dat hier virulent op gereageerd wordt door ‘beroepscommentatoren’ ten dienste van de N-VA wekt enigszins verbazing. De kern van de zaak is immers niet pro of contra N-VA noch Bart de Wever maar daar hebt u gemakshalve over gelezen.
Met groet
Zo lees ik het inderdaad ook. Het is niet het proces van BDW maar van de media dat hier gevoerd wordt.
Helemaal eens met Walter Zinzen.
Het is erg gesteld met onze media als “pennelikkers” zich moeten uitsloven op elke mogelijke manier, op elk mogelijk stukje papier, op elk geboden podium om te trachten “hun gelijk” te halen. Als journalistiek zich moet beperken tot het neerhalen van steeds dezelfde politieker dan heb ik daadwerkelijk medelijden met de journalistiek, de betrouwbaarheid, de neutraliteit van onze “opnievormende” schrijvers. In de jaren 40 werden zulke lui in bepaalde landen gelauwerd, nu zijn zij hopeloos achterhaald…enkel bezeffen zij het nog niet, de massa wel.
In welke landen werden welke schrijvers in de jaren 40 gelauwerd om welke (verkeerde?) redenen? Kan u wat duidelijker zijn in uw insinuaties – natuurlijk met inachtname van de regels der wellevendheid. Dank.
Ik vind dit nog een zeer brave stellingname.
Er is inderdaad te weinig kritische onderzoeksjournalistiek (zeker over het buitenland).
In Vlaanderen (en in België) is de hele pers niet langer een vierde macht in de zin van de controle op de politiek, maar neemt zij deel aan de macht. Dat werd helemaal duidelijk na de instelling van het cordon sanitaire. Sindsdien werd de pers de bewaker van een bepaald correct denken en de veroordeler van andersdenkenden. Tegelijk werd zij een emo-pers, die uitdeinde met “nieuws” over moorden, ongelukken, life-style, enzovoort. De geschreven pers verwerd tot hele bundels blinkende pulp.
Voorbeelden geven is eigenlijk te gemakkelijk, maar omdat Zinzen het doet doe ik het ook. In “De Zevende Dag” kreeg Peter Mertens (die toen nog nauwelijks kiezers vertegenwoordigde en officieel nog pro Mao is) twee keer de kans om zijn boek voor te stellen, terwijl Annemans (die wel veer kiezers vertegenwoordigde) geen enkele keer zijn boek (“De ordelijke opdeling van België) kon voorstellen.
Eigenlijk kan men nog maar moeilijk onderscheid maken tussen feiten en opinie, die compleet dooreen lopen.
Treffend vond ik de aanvang van Kathleen Cools’ interview van Goedele Liekens, die zelf op de Nederlandse TV een pedofiel had ondervraagd: Cools vraagt Liekens (die dan nog wel seksuologe is) verbijsterd hoe zij die man KON ondervragen.
“Van de media mag en moet verwacht worden dat ze de kiezers informeren over het ware belang en de consequenties van hun keuze. Dat moeten ze doen zonder onderscheid des persoons of van partij, in volle onbevangenheid en in volle onafhankelijkheid, ook tegenover hun publiek. Zodat Vlaanderen, dat van iedereen is en niet alleen van de N-VA, niet evolueert naar een democratisch verkozen éénpartijstaat.”
citaat 2: “Het is een treurige vaststelling. Jarenlang stonden de redacties , alle redacties, onder politieke druk. Vandaag de dag zijn de redacties daarvan bevrijd maar hun pas verworven vrijheid hebben ze zelf verkwanseld.”
Dit is een gevaarlijke evolutie: liever populair dan objectief! Kijkcijfers gaan voor kritische berichtgeving.
Met alle gevolgen vandien.
Citaat 3: “Journalisten en commentatoren berichten dus niet alleen over N-VA, ze reproduceren ook het discours van die partij als feitelijke beschrijvingen van de realiteit, zonder enige kritische kanttekening bij de uitgangspunten ervan en zonder enig historisch perspectief ten aanzien van het democratische gedachtegoed”. (Einde citaat).
Dit is pas echt onrustwekkend. “Der Führer spricht!” Dat in combinatie met een Europese crisis EN een financiële crisis roept bij mij herinneringen op aan 1930 – 1945.
Ik hoop dat de kritische Fenix snel uit zijn as verrijst.
Een onderzoeksjournalist die een slecht onderbouwde column schrijft waarin hij zegt dat er enkel slecht onderbouwde columns en onvoldoende onderzoeksjournalistiek wordt geschreven. Grappig.
Ecrasons l’infâme. Walter heeft zijn steentje bijgedragen.
Wat eigenlijk verbazend is dat de correcte omschrijving en beoeming ontbreekt: Vlaams-fascisme. Dat is geen re-make of import, maar van eigen bodem: “fascisme à la flamande”, best te omschrjven als seculier solidarisme.
Wat geen zin heeft: debat met een flamingant. Wie met de hond slaapt, krijgt de vlooien, en dat geldt in het bijzonder voor contacten met Vlaams-nationalisten. Best is dus van elk contact met flaminganten te mijden als de pest: het is zinloos en het kan uw gezondheid schaden. En ook: anders-flamingant is ook flamingant.
Wat wel zin heeft: de actieve ontwikkeling van een alternatieve subcultuur, gebazeerd op menselijkheid ipv op Vlaamsheid.
Het probleem situeert zich immers niet alleen in N-VA, maar vooral bij al wie buiten N-VA geen principiële bezwaren heeft tegen samenwerking met hen, en zo een soort neo-VNV vormen: Mechelen, Aalst, Bonheiden,… .
Tussen april 2009 en september 2010 was ik politiek journalist bij Het Laatste Nieuws. Vanuit mijn gezonde argwaan en afkeer voor elke vorm van racisme en nationalisme, nam ik de N-VA meermaals onder de loep en op de korrel. Het eerste jaar tot enthousiame en applaus van de hoofdredactie en mijn gewaardeerde collega en nestor Luc Van der Kelen. Toen zijn rol binnen de krant was uitgespeeld en de groei van N-VA niet langer omkeerkbaar leek, kreeg ook ik de wind van voren. Met een verwijdering van de politieke desk tot gevolg. Ik heb deze aanpak altijd betreurd en ben uiteindelijk naar Nederland verhuisd. Daar werk ik nu als programmamaker voor de VPRO. Ik was jong en onervaren, maar heb de adorering voor een leider en zijn standpunten nooit begrepen. Bijkomend vind ik veel Vlaamse journalisten laf gezien ze nooit hun hoofd op de kapblok hebben durven leggen. Uit tal van vroegere wereldbranden zou toch moeten blijken dat net zij in opstand moeten komen. Het knikken is meer dan een misdaad …
Michiel Galle
Het gaat spijtig genoeg om veel meer dan “knikken” alleen.
De Nederlandstalige media in België zijn actieve medewerkers van “De Vlaamse Zaak”. Zo goed als alle Nederlandstalige kranten weten zichzelf “Vlaams in Vlaanderen” en promoten de twee-volkerendoctrine van N-VA (ook Luc Van der Kelen overigens, bij VRT was Tim Pauwels de kampioen, en Liesbeth Imbo deed ook haar best).
Bij VRT gaat het weerbericht veelal over Vlaanderen en “De Ardennen” (alhoewel nu minder uitgesproken dan twee jaar terug), en de boekenbeurs heb ik op VTM ooit weten aankondigen als “Ik spreek tot u vanop de Vlaamse boekenbeurs waarop Vlaamse auteurs in Vlaanderen hun Vlaamse romans voorstellen aan de Vlamingen”, ik meen zelfs dat het in Vlaanderen was.
De Standaard is dé N-VA gazet bij uitstek, een soort Pallieterke voor intellectuelen.
De “Vlaame Media” maken Bart De Wever “groot”, en dat is erg jammer, want in werkelijkheid is het een prutsventje dat voorop wordt gestuurd door wat egoïstische KMO’s uit de rand van Antwerpen en Brugge.
Uw belevenissen zijn angstwekkend, omdat ze herinneren aan de onzalige jaren 30 en 40. Toen kreeg een onkreukbaar man als de latere politicus Maurits Coppieters, geen betrekking als leraar omdat hij geweigerd had in Duitsland voor de vijand te gaan werken. De grote baas van het officieel onderwijs in bezet België was toen de latere schrijver Filip De Pillecijn – nog steeds een icoon van de ware flamingant.
Alle succes gewenst in Nederland.
Walter Zinzen maakt een kritische analyse van de figuur BDW in de media en hop de Vlaams-Nationalisten onder de lezers halen hun reactiesjabloon boven: alleen zij hebben recht van spreken, de anderen zijn Untermenschen
Het lezen waard
Een goed geschreven én inhoudelijk sterk artikel van de hand van Walter Zinzen. En toch heb ik mijn bedenkingen bij “de media maken de publieke opinie niet, ze volgen ze”. Er zijn minstens sterke aanwijzingen dat politiekers of politieke groepen de media (trachten te) beïnvloeden. Een voorbeeld: Sinds enkele jaren vindt in mijn gemeente, nav Vlaanderen Feest, een ‘Volksfeest’ plaats.
Voor de editie 2012 werd dhr Kurt Moons uitgenodigd om het voorwoord te spreken tijdens de openingsreceptie (op 29 juni 2012).
Dhr Moons is voorziter van Pro Flandria.
Pro Flandria is een netwerk van Vlaamse ondernemers en academici en ijvert voor een “zelfstandig Vlaanderen waarin de vrije-markt als economisch model vooropstaat”. Theodore Dalrymple als goeroe.
Het In Memoriam voor een onlangs overleden oprichter (Melkebeke) vermeldt enkele markante feiten en zienswijzen:
a) “Reeds tijdens zijn studentenjaren aan de RU Gent, was hij (Melkebeke) actief in de Nationalistische Studenten Vereniging. Menig lid van Pro Flandria was voor en na Dirk lid van deze traditierijke, soms licht anarchistische maar voor alles furieus Vlaamse studentengroep.”
b)”Het is dankzij Dirk dat Theodore Dalrymple in Vlaanderen bekend raakte.”
c) “Het is mede dankzij Dirk dat een aantal persinitiatieven genomen werden om het monopolie van en de hersenspoeling door de mei 68-ers in de media te breken. Hij hoefde niet steeds te slagen om te volharden, maar hij hoopte steeds dat wat hij ondernam een stap zou zijn in de goede richting…”
d) “De beste manier om Dirk te eren is samen onvermoeibaar aan ons gemeenschappelijk ideaal te bouwen tot in ons Vlaanderen, statig als een eik ons Volk herbloeit.
Wat mij vooral intrigeert is de zin in c) aangaande de genomen persinitiatieven.
Iemand enig idee wat hiermee bedoeld wordt?
Een ding is zeker duidelijk. De Vlaming houdt niet van succes ( van anderen). Zinzen is nijdig. Ook Patrick Janssens is nijdig. De Vlaming heeft liever middelmatigheid ( zoals hij zelf is ) Ik zou liefst hebben dat er een groot succesvol links politicus in Vlaanderen opstond maar voorlopig moeten we het dus met BDW doen. Hij is de enige Vlaamse politicus ( en zijn partij )die met Vlaanderen bezig is en dus met zijn kiezers. Iets waar VLD, CDNV en SPA ( en intussen ook PVDA) nog nooit aan gedacht hebben. Wees gerust…PS, MR, ECOLO en CDH zijn wel degelijk met hun regio – Wallonië met als toemaatje Brussel – bezig en met niets anders ( behalve hun carrière natuurlijk )! Zij gaan ook voortdurend “vooruit” op de manier die zij willen. Wanneer gaan de Vlamingen daar eens iets van leren? ps. Ik woon voor 3/4 van mijn tijd in Wallonië. I know how it works. Succes verder!
De nagel op de kop, mijnheer Zinzen.
Nog een recent voorbeeld? Bart Eeckhout in De Morgen van 13 november. Lofzang op N-VA i.v.m. kinderbijslag. Die dapper haar middenklasse kiespubliek voor het hoofd zouden stoten. Wablieft? N-VA wil èn voor kindpremie èn voor kinderbijslag ” een forfaitair bedrag, onafhankelijk van het inkomen”.” Enkel de leeftijd zou een aanpassing tot gevolg hebben”. ” Weliswaar zou erin casu het kindergeld ‘ een bijkomend bedrag kunnen uitgekeerd worden voor kinderen die opgroeien in gezinnen onder de EU armoedegrens” Bron: N-VA persbericht Bourgeais 13 november. Dus :Obama en Kris Peeters zouden hetzelfde bedrag krijgen als bedienen en arbeiders…
De onzin van politiek is dat elke partij er naar streeft zoveel mogelijk kiezers achter zich te scharen. In het “allerbeste” geval leidt dit tot een totalitaire staat, wat het democratisch principe – het recht van de meerderheid en daarmee niet van de intelligentia noch van de wijzen – teniet doet. Het probleem met politieke partijen is dat ze een specifieke focus hebben en de rest laten voor wat het is. Op de lange duur geeft dat vele losse flodders. De slimmerik die ze weet te verenigen maakt veel kans iedereen achter zich te scharen.
Tja, wat is geschiedenis anders dan het verhaal van hoe de natuur zich telkenmale herschikt en herbront, waarop doet er weinig toe vermits het gros van de mensen gewoontegetrouw – Pavlovgetrouw – enkel reageren op wat er gebeurt.
@ chris debruyne
De zin in je punt c) is erg duidelijk:”de macht van de 68 ers in de media te breken”. Op drie manieren zijn ze daar in geslaagd.
1) De gekende manier van de geestige BDW in “De slimste mens” , wat een charme-offensief was naar de massa toe
2) De aanwezigheid van N-VA-ers op vele fora, vooral deze van de VRT. Ik heb er mee gediscussieerd. De Siegfried’s, de Koenraad’s en de Bart’s
3) Het mollenwerk in de nieuwsdienst van de VRT en in de SP door ene Siegfried Bracke. Bracke die in publicaties van de SP, onder twee schuilnamen vurig de flaminganten bestreed, maar blijkbaar een andere agenda had. Ik heb me altijd afgevraagd waarom Siegfried zich tegenover laat ons zeggen “linkse” politici en vakbondsmensen zoveel scherper opstelde dan tegenover wat men toen centrum-rechts noemde. De eersten mochten over het algemeen niet uitspreken de anderen konden meestal hun verhaal doen. Het zou interessant zijn om de journalist Siegfried nu terug te zien. En dan plots: wie staat er aan de rechterhand van de voorzitter? Hij die enkele jaren daarvoor vurig de flaminganten bestreed. En niet zomaar als een soldaat, die van mening veranderd was, nee, als de luitenant-generaal die Gent uit Socialistische handen moest bevrijden. Siegfried is nooit van mening veranderd. Niet van mening en, buiten zijn twee schuilnamen; niet van naam. In de VRT was Siegfried een sleutelfiguur die sommige journalisten heeft opgeleid om zijn werk verder te zetten. En de 68-ers zijn van het scherm verdwenen. Hoe konden jullie, Walter Zinzen zo blind zijn?
@ chris debruyne
Humo 3840 van 8 april 2014 zal op je punt c) misschien een duidelijker antwoord geven. Alleen verzwijgt Siegfried natuurlijk zijn mollenwerk in VRT en SPa. Alhoewel op het einde ….”Hoe ga je met klootzakken om?” …”Probeer ze te misleiden” en “Het doel heiligt de middelen” laat hij even het achterste van zijn tong zien.
Dit is op De Nieuwe Socialist herblogden reageerde:
Walter Zinzen in 2012
Waarom heeft men nooit de PS-SPA waarvan men niet meer weet, of het een politieke partij dan wel een misdaad organisatie is, onder de loep genomen? de OVLD, verkoop overheids instellingen en gebouwen, Karel De Gucht, Verhofstad frauduleuze verkoop ,financiertoren, zo kan ik nog een tijdje door gaan, waarom moet men dan BDW onder de loep nemen? zegt veel over de auteur van dat artikel.