Groeit er iets moois tussen Abou Jahjah en Filip Dewinter? In synchrone weekendinterviews vielen de twee voormalige aartsvijanden elkaar (voorlopig enkel virtueel) net niet in de armen. Jahjah, tot dusver de radicale antizionist die om die reden uit de kolommen van De Standaard werd gebannen, ziet wel brood in “de valabele punten” van de partij die van islamofobie en liefde voor het Israëlische Apartheidsregime haar unique selling position heeft gemaakt. In Knack waardeert Dewinter dan weer “de evolutie in zijn (Jahjahs) denken en voorspelt dat zijn voormalige “ideale vijand” op zijn 70e “lid zal worden van Vlaams Belang.”
Ook in “De Zondag” mogen de twee elkaar bloemetjes toegooien. Bestaat toeval of zijn deze wederzijdse liefdesontboezemingen het resultaat van een zorgvuldig georchestreerde PR-campagne? Abou Jahjah die het Vlaams Belang wat goedpraat om zijn eigen hachje te redden? Een politiek strateeg als uitgever Karl Drabbe krijgt sommige mensen blijkbaar zo ver. De activist Jahjah is vandaag niet alleen een tegenactivist geworden om in het gezelschap van Mia Doornaert te schaduwboksen tegen ‘woke’. Hij draaft ook op als gast in Vlaams Belang TV en lanceerde de quote dat extreemrechts ‘wel valabele punten heeft’ om via deze mediastunt zijn boek te kunnen verkopen.
Het is een boek van uitgeverij Ertsberg, een nieuw project van de Vlaams-nationalist Karl Drabbe. Dat is een man met een missie: het cordon doorbreken. Toen hij nog bij uitgeverijen als Pelckmans en Vrijdag werkte, probeerde Drabbe daar extreemrechtse auteurs binnen te krijgen. Toen dat fout liep en hij werd ontslagen, kreeg hij onderdak bij de open riool ‘Doorbraak’ waar hij al sinds 1993 aan meewerkte. Dit ‘t Pallieterke voor de intellectueel houdt er dezelfde missie op na: het Vlaams Belang normaliseren. En als we zien hoe extreemrechts vandaag de media haalt, slaagt die missie.6
In een interview zegt voormalig Doorbraak-uitgever Karl Drabbe het zo: ‘Ik begrijp niet dat het Vlaamse medialandschap zo weinig stemmen uit centrumrechtse, rechtse of Vlaams-nationale hoek aan bod laat komen. Ik wil het woord grondstroom niet gebruiken, maar zo wordt een groot deel van het kiezerskorps niet bediend. Mensen zijn niet op zoek naar de waarheid, ze zijn op zoek naar zelfbevestiging. Dat legde de basis voor het succes van Doorbraak. Wij zijn in dat gat gesprongen. Met 18.000 unieke lezers per dag timmeren we gestaag aan de weg.’
Na Doorbraak begon Drabbe aan een nieuw verruimingsproject: de rechterflank van links opvrijen om zo de brug de slaan naar rechts. Het bindmiddel: de collaboratie van flinks met de Vlaams-nationalistische familie. Ook die missie slaagt: het boek van Elchardus is een bestseller. Nu Jahjah en binnenkort ook nog Eric Corijn. Die wil het naar eigen zeggen ook hebben over het falen van links. Maar is het feit dat hij voor deze uitgeverij koos in het gezelschap van Siegfried Bracke en Jean-Marie Dedecker – Ertsberg lijkt wel een ijsberg – net niet een mooi voorbeeld van dat falen? In 2019 verklaarde Karl Drabbe in De Standaard nog dat een regering van N-VA met Vlaams Belang moet kunnen, ze mogen in 2024 samen de onafhankelijkheid uitroepen. Met Abou Jahjah als nieuwe bondgenoot?
Johan Depoortere
Lees ook: https://salonvansisyphus.wordpress.com/2020/07/21/de-vrije-mening-en-haar-belagers/
Salon van Sisyphus 
Wat Eric Corijn betreft vind ik dit onbegrijpelijk. De keuze van zo’n titel, en de keuze van zo’n uitgever. Die uitgever en die titel riskeren al de aandacht weg te kapen van de inhoud van z’n boek. Over de bedoeling daarachter ga ik me niet uitspreken, en we kennen de inhoud nu nog niet. Maar ik vind het onbegrijpelijk.
De 800.000 VB stemmers die “niet allemaal racisten zijn” zullen in 2024 een miljoen, ander half, twee miljoen zijn. Daarna zal de leider opstaan en hen toespreken. Waarna ze hun moslim, joodse, Afrikaanse, homo, lesbische, culturo en ,intellecto buren vader, moeder en kinderen de kop zullen inslaan in hun huis of daarbuiten zoals dat in 1939/40 met de joden in een aantal Europese landen gebeurt is.